Primeiros sinais
Hai veces que, cando falamos de crianzas, para comunicarnos o que son eo que senten, presentan comportamentos/roles de xénero non normativos (descoñecen o termo trans), é dicir atopámonos con certos sinais que nos poden dar pistas de que podemos estar diante dunha persoa trans:
- Adopta as vestimentas e expresións de xénero atribuidos a outro xénero. A quen consideramos a nosa filla prefire roupa máis deportiva, calconcillos e levar o pelo corto. A quen consideramos o noso fillo prefire a roupa de mamá e ponse moi a menudo unha toalla ou pañuelo a modo de perruca.
- Prefire xogar cos xoguetes normalmente atribuídos a outro xénero e relacionarse con crianzas/xóvenes que se identifican co mesmo xénero.
- Di frases como “quero ser un neno”, “porque non podo ser una nena”?
- Imaxina e proxecta o seu futuro coa identidade correcta: quen pensamos que é o noso fillo di que de maior será cociñeira, quen pensamos que é a nosa filla di que cando sexa maior será un home
- Empeza a nomearse a si mesma co pronome correcto e/ou pide que outras o fagan: “non estou guapa estou guapo”.
- Pide que se lle chame por un nome que socialmente está considerado do outro xénero: “ Non son Alberto, son Lucía”.
- Debúxase en xeral moi “feminizada” ou “masculinizada”.
- No xogo simbólico adopta personaxes ou roles atribuídos ao xénero co que se identifica. Quen pensamos que é o noso fillo quere xogar a ser a profesora pero de ningún modo quere ser o profesor.
- Négase ou non lle gusta ouriñar de pé (no caso das nenas trans) ou sentado (neno trans).