A negación ou cuestionamento

A negación ou cuestionamento da identidade trans por parte dalgunhas familias, pode ter moitas maneiras de expresarse:

Poden manifestar que nunca viron ou notaron que estivese a contragusto coa identidade asignada. Mesmo poden dicir que se comportou sempre con comodidade no xénero asignado (seguramente para cumprir as expectativas sociais e das familias e/ou non facer sufrir á familia)
Poden achacar a influencias externas o feito de “convertirse” en trans: “desde que anda con eses mozos trans di que ela tamén é trans”. Moitas veces cando xa teñen a sospeita de ser trans buscan iguais onde poder expresarse libremente e sentirse comprendide, pero ninguén pódeche imponer ser trans porque non é unha elección.
Poden alegar que é unha moda (páxinas que visita por internet, redes sociais,..). De novo, a sospeita ou certeza de ser trans vai a provocar que queira ter información sobre a súa realidade.
Poden recriminarlle que é unha persoa demasiado nova para tomar unha decisión tan arriscada, ou pola contra, que tardou demasiado en comunicalo.
Poden facerlle creer que é una fase que pasará ou que está confundida pola adolescencia-xuventude.
Poder evitar falar do tema porque pensan que se non falan diso, o que “di ser” a persoa trans vai desaparecer.
Poden cuestionar o que comunica a persoa trans porque non ven ningunha seguridade na súa decisión (non se dan conta do medo que pode ter por dar ese paso). Pero, que é seguro na vida? Esiximos esa seguirdade a outrxs filles cis?
Poden “advertir” e incluso “ameazar” cun futuro moi complicado e incerto se dá o paso de visibilizarse como persoa trans, podendo perdelo todo (familia, amizades, traballo, parella, …)
Poden negociar/esixirlle para que aprace a súa decisión de transicionar cando sexa maior de idade, se vaia a estudar-vivir a outra cidade ou non dependa económicamente da familia (empezar unha nova vida lexos da familia como si ser trans fose un delito).
Poden pensar que se insisten en non apoiar, finalmente resignarase e desistirá no feito trans.

Polo tanto é necesario recordar que non facer nada, é facer algo, implica estar a obrigar x teu fille a vivir de acordo a unha identidade sexual que non é a súa, a finxir ser unha persoa que non é todos os días e, por tanto xerando un dano, ás veces irreparable. Non acompañar e cuestionar a identidade é violencia, e non hai ningunha razón para retrasar o recoñecemento pleno da súa identidade sexual e para facelx sufrir.